Патрон на училиштето

Еден од влијателните класичари на германската педагогија во доцниот 18-ти и 19-ти век е швајцарскиот педагог и образовниот реформатор Јохан Хајнрих Песталоци (12.I 1746- 17.II 1827). Она за што Песталоци се залагаше - атмосферата на љубов, прифаќање и почитување на потребите, можностите и интересите на детето, како основа за развој на здрава и остварена личност, и денес се основните цели и принципи, кои се стремат да се постигнат во образовниот процес.

Песталоци е прв пример на народниот наставник, кој го промовираше масовното образование - образование за сите деца, а особено се занимаваше со прашањата на сиромаштијата истакнувајќи ја важноста од просветлувањето во надминувањето на овие проблеми во светот. Во обид да се поттикне развојот на свеста за потребата од образованието за решавање на сиромашниот материјално, социјално запуштен и духовно непросветлен народ, тој отвораше многу институти, домови и училишта, од кои на училиштето во Yverdon беше кулминација на неговата педагошка работа која се зачувала 20 години.

Песталоци тргнува од сфаќањето дека главната цел на образованието треба да биде развојот на сите природни сили и способности на човекот кои придонесуваат во моралното остварување на самата личност. Тоа значи заемен развој на природните моќи на главата, срцето и раката, при што е физичкиот и интелектуалниот развој во функција на моралните сили на личноста и развој сила на "срцето". Резултат е хармонија на сите сили на личноста. Оваа хармонија постигната преку развојот на сите страни на личноста овозможува нивната поврзаност и Песталоци ја изедначува со љубовта. На овој начин, станува збор за воспитување и формално холистичко образование во љубовта, од љубов, за љубов.

Песталоци верува дека основната потреба за моралниот начин на живот можат да се најдат во природата на човекот . Секое дете се раѓа со природните можности и способности – само во неразвиена форма. Тие можат да се развијат, тие настојуваат да се развиваат, врз основа на внатрешните инстинкти. "Окото сака да види, увото сака да слушне, ногата сака да оди подалеку, а раката сака да фати". На истиот начин срцето сака да верува и да сака, умот сака да размислува.